11 Şubat 2009 Çarşamba






SEÇMELİ HAYAT

Ben muhafazakâr bir ailenin kızıyım.Acıbadem İmam Hatip lisesinde 3. sınıf öğrencisiyim.Bizim okul diğer okullardan çok farklıdır.Hocalarımız kız öğrencilere karşı gayet sert ciddi ve önyargılırdır.Kızların erkek öğrenciler ile konuşması pek hoş karşılanmaz.Okulun karma olduğuna bakmayın hayatı sadece erkekler yaşar o okulda, havayı sadece erkekler solur.NE YAPABİLİRİM Kİ BU HAYATI BEN SEÇMEDİM...Babam ben daha çocukken hacı olmuş.Dinine bağlı, insanlara hoşgörülü, dürüst biri olarak tanıtır kendini. Herkezde onu öyle bilir.Size bi şey söyliyeyim mi babamı benden iyi kimse tanıyamaz.Eve bazı geceler şarhoş gelir(Genelde o akşamlar ya beni yada annemi döver)bazen sabahlara kadar kumar oynar.Sabah ezanının vakti geldiği zamanda namazını kılıp camiiye gider.Beni pek sevdiğini düşünmüyorum ama erkek olsaydım inanın çok severdi.Her neyse sabah oldu okula gitmek için hazırlanıyordum.Bizim okulun kiyafeti etek-gömlek idi.Ancak sizin bildiğiniz etek-gömleklerden değil.Etek diz altı değil bilek altıydı.Gömleğin ise en üst düğmesinin açılması bile yasaktı.Biz okuldaki kızlarla hep imrene imrene bakardık yan liseden çıkan kızlara.Yüzlerinde bir kilo makyaj, saçlarında renk renk tokalar şaçlar desen ipek gibi.Etekleri diz üstü adeta bacak show.Ama ne olursa olsun hepsinin güzel gözüktüğü kesindi.Bizde hep bu kızlara imrenir dururduk.Ahh vahhlar içinde bir okul günü daha geçmişti.Okuldan çıktık eve doğru gidicekken bizim okulun yan sokağında bizim sınıftan bir iki kız gördük.Soyunuyorlardı.Altlarından etekleri çıkardılar üstlerinde ki gömlekleri çıkardılar kafalarındaki türbanı .Karşımızda sanki yan lisenin güzel kızları vardı.Bir de makyaj çantalarından makyaj kutusunu çıkardılar bir güzel de makyaj yaptılar.Ben sadece dona kaldım.Ya hocaları görseydi dedim içimden sonra aklıma daha fena bir şey geldi.Ya babaları abileri görselerdi.Eminim vururlardı.Buna kesinlikle eminim.Eve gittim ev kıyafetlerimi giydim anlatmama gerek yok herhalde sadece ellerimin ve yüzümün göründüğü bir kıyafet.Eve henüz babam gelmemişti bense yatağa yatmıştım ancak uyumuyordum her an babam şarhoş gelicekte eline sopayı alıp 'orospu,orospu' diye diye beni dövüceğini düşünüyordum.Tam dalıcakken babam dank diye daldı içeri küfürler söyleye söyleye.Annem büyük ihtimalle içerde baygın bir halde yatıyordu.Mahallemizin çok sevdiğini hocası Salim hoca ıslattı havluyu din adet ve göreneklerine uygun bir biçimde vurdu sırtıma vurdu sırtıma.NE YAPABİLİRİM Kİ BU HAYATI BEN SEÇMEDİM...Ağlamanın gereği yoktu ağlayınca iyice kızıyordu çünkü.Sadece o anı bekledim babamın kusupta kendini yatağa atıcağı anı.Gerçekleşti sonunda babamı yatırdım yatağa üstünü örtüp anneme bakmaya gittim.Sabah okuldan arkadaşım sedayla durakta bekliyorduk.Karşı duraktada yan lisenin erkek öğrencileri vardı.Ne yalan söyliyeyim içim bir tuhaf olmuştu.Bize uzun süre baktılar baktılar baktılar.Biz sedayla iyice heycanlandık ve öyle bir kahkaha koptuki sanki hemen yanımızda gülüyorlardı.Biz kıpkırmızı olmuştuk.Adeta yerin dibine girmiştik.Ardından minibüs geldi binip uzaklaştık hemen. Okulun sonuna kadar birbirimizle hiç konuşmadık.Ama ikimizinde planı aynıydı.Dünki kıyafet değiştiren kızlardan yardım istedik.Olumlu bir yanıt aldık .Bize kıyafet bile buldular. Kızlara teslim ettik kendimizi.Bir güzel hazırladılar heryerim açık saçıktı kendimi çıplak gibi hissediyordum.Yaptıkları makyaj ise yanaklarımı gıdıklıyordu.Ve 5 yaşımdan beri şaçlarım ilk kez güneş görüyordu.Mükemmel bir duyguu....Ardından o yanlisedeki öğrencilerin takıldığı bir kafeye gittik.Kafenin girişinde ayna vardı kendimi gördüm ve bir an duraksadım.Allahım bu benmiydim.Benim ne kadar güzel gözlerim varmış...Benim ne kadar güzel şaçlarım varmış...Benim ne kadar güzel bir fiziğim varmış.Ben bir kızdım artık hemde tam anlamıyla.Bir masaya doğru hareketlendik.O masada sabah durakta bize gülen çocuklar vardı.Bizi tanımadılar ama aksine gözlerim içine baka baka konuştu saatlerce.Kendimi inanılmaz hissediyordum.Kafeden çıkarken tam kapının önünde bir adama çarptım.Babamdı...Beni gördü, baktı göz bebekleri küçüldü ve tam burnuma çok sert bir yumruk attı.Yere yığıldım.Arkadaşlarım baka kalmıştı.Ardından kolumdan tutup sertçe kaldırıp yüzüme tükürdü ve kolumdan çeke çeke eve götürdü.Annemi bir odaya kitledi.Burnum ise kan içindeydi.Eline aldı makinayı şaçlarımı kesmeye başladı.Ben ağlamaya başladım.İyice kızdı hatta şaçlarımı kazırken bazen deriyide alıp götürüyordu.İşini bitirdi sonunda.Terlemişti rahatlamak için buzdolabından bir bira aldı.Bense yerde yatıyordum onun hiç umrunda değildim.Heryerim kan içindeydi halbuki.Ardından gözüme bir sahne takıldı ve o sahneyi dikkatlice inceledim.Babam koltukta oturmuş takkesini takmış elinde tesbih yanında kur'an elinde ise bira.Hiç korkmadan sordum'Baba senin hayatın boyunca yaptıkların sevapta tüm insanlarınki günah mı?'Önce bir baktı ardından elindeki bira şisesini kafamda parçaladı.Sonunda gözümdeki ışık sönü vermişti.NE YAPABİLİRİM Kİ BU HAYATI BEN ŞEÇMEDİM....

2 yorum:

  1. Eğer herşey böyle devam ederse, o yan lisede ki kızlarda kel kalıcak.

    YanıtlaSil
  2. Diğer lisedeki kızlar niye normal oluyorlar?

    Baba figürü çok kaba. Tek boyutlu.

    Aynı şekilde kız da tek boyutlu.

    Saçı açmakla kapamak dışında başka sorunlar yok mu?

    Örneğin saçı açık bir kız/kadın sendikalı olduğu için, anayasal hakkını kullanarak sendika propagandası yaptığı için işten atılıyor, dayak yiyor.

    Saçı açık kıza/kadına kocası, abisi, babası daha az mı baskı uyguluyor?

    Seküler erkekler karısınıdaha mı az dövüyor/daha az mı içiyor/daha mı dürüst?

    Onlarca yıldır oynanan iktidar ve muhalefet komedyassının bir yansıması olmuş bu hikâye maalesef.

    İmam Hatip'li ve inanan kızlarla, onların iyi yürekli (fakat tabi ki mutaassıp) babalarıyla, onların evleri ve okullarıyla içerden tanışmamış olmanız büyük kayıp.

    Bu hikâye tüm masumiyetine rağmen bir ötekileştirme politikasına hizmet ediyor.

    Fakat normal! Olur böyle şeyler!

    Eleştiriyi anlayabildikçe sorun yok!

    Gözlerinden öperim.

    Yazmaya devam.

    YanıtlaSil